Parastos u Beogradu i Prebilovcima
Beograd, 1.avgust 2010.
Prebilovci, 9.avgust 2010.
Prvo u Beogradu, u crkvi Svetog Save na Vračaru, a potom u Prebilovcima u avgustu je služen parastos Srbima iz Donje Hercegovine, stradalim od ustaša u ratovima 1941-45. i 1992-95. godine.
U Beogradu je, 1.avgusta 2010, služio Njegovo Preosveštenstvo episkop hvostanski Atanasije (Rakita), uz sasluženje protojereja- stavrofora: Dragomira Ubiparipovića, arh. namjesnika vračarsko- gročanskog, Radivoja Panića, starešine crkve Svetog Save i Aleksandra Sredojevića, protođakona Stevana Rapajića i ćakona Dragana Neđića. Prisustvovao je veliki broj vjernih, pretežno porijeklom iz Prebilovaca, Klepaca, Dubrava, Čapljine, drugih mjesta iz doline Neretve, kao i poštovalaca stradalah iz Beograda. Posebno treba istaći prisustvo onih koji su 1941., preživjeli pokolj- akademika Milorada Ekmečića, Manojla Suhića i Pavla Buluta iz Prebilovaca, Branka Krunića i drugih iz Klepaca, kao i arh. dr Predraga Ristića, autora projekta obnove Spomen crkve u Prebilovcima.
Vladika Atanasije je održao poučnu i dirljivu besedu, poslije parastosa. Istakao je da su mučenici, stradali zbog pripadnosti pravoslavlju, upisani kod Gospoda u vječnoj knjizi života, koja će ostati- dok sve ovozemaljlsko propada, pa i države. Istakao je i veliki napor male grupe preživjeih Prebilovčana, koji su se rađanjem nove djece, hrabro i potpuno ispravno borili za očuvanje i trajanje na zemlji. Pozvao je prisutne na očuvanje vjere i dostojanstva srpskog naroda, kao i sjećanja na žrtve. I ovog puta parastos je organizovalo Srpsko nacionalno društvo Prebilovci iz Beograda, koje je i ove godine organizovalo pokloničko putovanje u Prebilovce iz Beograda, sa prisustvom bogosluženjima u Prebilovcima.
U Prebilovcima, pored ruševina hrama, liturgija i pomen žrtvama služeni su u nedjelju 9.avgusta. Pomen je služen i u seoskom Domu kulture, a služio je arhimandrit Danilo Pavlović, iguman manastira Žitomislić, uz saluženje sveštenika Danila Bore, paroha blagajkog, Borisa Čolovića, paroha metkovačkog, Nebojše Radića, paroha dabarskog i stolačkog i Branimira Borovčanina, paroha čapljinskog, uz prisustvo oko 400 vjernika- rodbine i poštovalaca žrtava. Bio je to dostojanstven molitveni skup i povod da se okupe i vide mnogi, koje su ratni događaji razdvojili. Pored oživljavanja uspomena, to je bila i prilika da se porazgovara o predstojećoj obnovi hrama, za koji je, poslije izrade idejniog projekata, pokrenuta procedura za dobijanje urbanističke saglasnosti i o evidentnim problemima sa obnovom srpskih kuća u ovom kraju.
